• – 199 jaar vrijheid in Sucre (+ chocoladefestival) 
• – (I had) The time of my life…

22-5 Vandaag sta ik op met in beide neusgaten bloed, waarschijnlijk de overblijfselen van de mijn gisteren. Ik chill wat langer in bed terwijl ik een muziekje luister en mijn boek lees. Ga daarna rustig naar beneden om mijn weblog te updaten en niet veel later lopen Jo en Alex binnen met Sam en Greg! Jo en Alex besluiten in hetzelfde hostel te blijven, terwijl Sam en Greg naar ander hostel gaan. We gaan naar een cafeetje om te brunchen en chillen daarna de hele dag in de tuin met z´n drien. Alex en Jo zijn de enige waar ik tijdens mijn trip contact mee houd via facebook zodat we weten waar we ons bevinden. ´s Avonds hebben we lange discussies en we gaan erna uit eten in een (gringo)restaurant (Joyride) waar ze ook bitterballen / kroketten en Bossche bollen serveren! Na een goede maaltijd en vier halve liters gaan we terug naar het hostel en slaap ik bij Jo en Alex in de meidendorm in plaats van mijn eigen. Het is namelijk te gezellig om mijn Engelse vriendinnen weer te treffen!

23-5 Ik ben vandaag weer veel te vroeg wakker en besluit ontbijt te halen voor ons driën. Gelukkig heb ik mijn (illegaal gebruikte) bed netjes opgemaakt, want als ik terug kom heeft een ander meisje deze plaats al ingenomen. Als de dames ook wakker zijn gaan we lekker in de tuin ontbijten en terwijl het al bijna middag wordt ga ik nog even terug naar bed. Later in de middag lopen we met z´n driën over de plaatselijke markt, die hier ongeveer 30 straten beslaat. We eten bamboe, drinken verse jus, gefrituurde dingen etc. Ik koop onder andere – na drie maanden zonder te hebben gereisd – uiteindelijk toch maar een horloge. Na ongeveer drie uur te hebben “geshopt” gaan we naar Ricoletta waar, terwijl de zon ondergaat, we genieten van een rustgevend uitzicht over de stad. We genieten hier van de tiramisu en drinken de beste warme chocolade melk ter wereld. Het is bijna soep! Terwijl het donker is en het terras al helemaal leeg is gelopen gaan we naar het centrale plein waar verschillende fanfare bands spelen, waarbij de dames gekleed gaan in korte rokjes en hoge laarzen… 🙂 Zondag (25 mei) is het hier vrijheidsdag en dat wordt in Sucre grootst gefeest (en start vandaag). Wanneer alle groepen voorbij zijn gegaan gaan we wederom naar Joyride om bitterballen te eten! Helaas is Jo aan het eind lijkbleek en besluiten we snel naar het hostel te gaan.

24-5 Aangezien Jo zich vandaag nog steeds niet helemaal super voelt besluiten de dames vandaag in het hostel te blijven en ga ik het centrum in om wat meer te genieten van deze stad. Zeker na de email van mam waarin ze bepaalde gebouwen al heeft gezien op internet kan ik natuurlijk niet achter blijven en “the real deal” te zien. Ik wandel wat, ga wat kerken en musea binnen, terwijl er overal in de stad militairen lopen. De president had aangekondigd naar Sucre te komen om in een stadion over de vrijheid van Sucre te spreken, maar vanwege de aangekondigde protesten en de grote kans op een aanslag is dit niet doorgegaan. Nog geen vijf weken geleden is tijdens een protest de politie 13 kilometer de stad uit geslagen en zo´n “nederlaag” willen ze niet weer. In de stad heb ik enkele politieagenten met één oog in het verband gezien, zeer waarschijnlijk vanwege deze rellen. In de stad is het gelukkig betrekkelijk rustig en de straten worden klaargemaakt voor hoog politiek bezoek vanavond. Aan het eind van de middag keer ik weer terug naar het hostel. We zijn langer in Sucre gebleven om ook de zaterdagavond hier te vieren, maar Jo is nog steeds niet top. Ik heb ondertussen met twee Engelse knapen (Alex en Ed) afgesproken om de stad in te gaan en Alex besluit ook mee te gaan. We  eten en drinken weer te goedkoop en na een gezellige avond gaan we naar een disco/karaokebar waar we met z´n vieren “(I had) the time of my life” ten gehore brengen, terwijl de zaak ondertussen leegloopt! 🙂 Dit is overigens de smerigste, lelijkste en raarste disco die ik ooit heb gezien! Om een verdere afgang te besparen gaan we ,na onze zangkunsten, naar een andere club (niet ver er vandaan, maar met een taxi omdat de straten in dit gebied ´s nachts door gangs worden geregeerd). Hier heb ik op de dansvloer binnen vijf minuten een vrouw aan mijn zijde die mij maar blijft vertellen hoe mooi ze me vindt. Ze laat me pas met rust wanneer ik haar “doorschuif” naar Ed en ze een prostituee blijkt te zijn (waar hij geen probleem mee lijkt te hebben wanneer ze zich gratis aan hem aanbiedt). Ik kom later op de avond in contact met de eigenaar van de tent (wat een Nederlander blijkt te zijn) en praat met hem tot we weg gaan.

25-5 Vandaag is het 199 jaar geleden dat Bolivia zijn vrijheid kreeg wat in Sucre werd uitgesproken (in het museum waar ik gisteren een korte wandeling in heb gemaakt). Deze week stond daarnaast in het teken van chocola, dus vandaag gaan we naar het chocoladefestival in het centrum met Alex, Jo en Ed. Na een volgende stadswandeling eten we op het festival oa. marshmallows en aardbeien met gesmolten chocola en proeven andere producten die ze aanbieden. Daarna gaan we voor de derde keer naar Jouride en vandaag eet ik kroketten! (In Nederland geen favoriet, maar hier moet de Hollandse spirit natuurlijk blijven heersen). Daarna is het tijd om naar het hostel te gaan, omdat Jo en Alex vandaag vertrekken naar La Paz. Na ons afscheid is Sucre niet meer zoals het was! 😛

26-5 Ik ben gisteren niet vertrokken, omdat er rumoer is in Bolivia. De kranten melden dat er wordt gevochten in kleine dorpen waardoor er een vergrote kans is op wegblokkades (Bolivia hangt tegen een burgeroorlog aan, omdat de rijkere staten autonomie willen). Op het moment dat ik informeerde bij het busstation gaven ze me ook het advies dat het veiliger was om maandag te reizen. Dus vandaag heb ik een ietwat nutteloze dag. Ik probeer wat Spaans te leren, maar meer dan de helft van de tijd is er wel iemand in de buurt die een praatje met je maakt. Ik besluit naar het centrum te gaan waar ik Robin (laatste keer Uyuni) tegenkom en ik lunch samen met hem en twee Engelse kerels terwijl we een potje “uno” (soort pesten) spelen. In de namiddag loop ik terug naar het hostel waar ik nog even bezig ga met Spaans terwijl ik wacht tot het 19.00 uur is en mijn bus vertrekt…