• – Naar Puerto Baquerizo, San Cristóbal, Las Islas de Galápagos!
• – Uitleg over de Galápagos in het interpretation center
• – Doorweekt onder de sterrenhemel.

6-7 Vandaag is het zover, mijn trip naar de Galapagos gaat beginnen!! Om 6.20 uur gaat mijn wekker en organiseer mijn backpack die ontploft is in de kamer. Nu is het echt tijd om afscheid te nemen van Jois. Mijn Spaanse lerares, fast love, chica indígena. Rohit had zeker gelijk dat pillowclasses de beste manier is om Spaans te leren. Daarna deel ik samen met twee Engelse meiden uit het hostel een taxi naar het vliegveld waar ik veel te vroeg aankom (agentschap zei dat ik twee uur van te voren aanwezig moest zijn). Ik neem nog een Amerikaans ontbijt terwijl ik mijn dagboek volschrijf met de gebeurtenissen in de jungle. Wanneer ik wil inchecken komt er een meisje op me af die vraagt of ik toevallig ook met de “Galapagos Vision” mee ga. Ik loop met haar mee en ontmoet daar de groep met wie ik aankomende acht dagen zal optrekken: Een engels stel (James en Charlotte), een Australische meid (Courtney), drie Hollanders (Angela en Monique (2x)) en drie Israëliers: (Meirav, Matan en Noam). In het vliegtuig zie ik de toppen van de vulkanen boven het wolkendek uitsteken terwijl we Guayaquil vliegen. Na een korte stop van ongeveer twee uur vliegen we verder naar de hoofdtad van de Galapagos: Puerto Baquerizo Moreno op San Cristobal. Naast me zit een hotelmanager die mij weet te vertellen dat de Galapagos Vision een hele kleine catamaran is van 45 voet. We bepraten verder de emigratie- en werkgelegenheidproblematiek (je kunt je niet vestigen op de Galapagos waardoor er geen werkloosheid is, maar ook velen onvoldoende opgeleid /ongeïnteresseerd), wijst hij me Charles Darwin beach aan waar C.D. in 1835 voor het eerst voet aan wal zette en aan het eind wenst hij me succes op de Galapagos Vision. Rond 11.30 uur komen we aan op het eiland en bij de paspoortcontrole dienen we allemaal $100 entrance fee te betalen voor het park. We worden opgewacht door Jonathan die deze week onze natural guide zal zijn. Doordat ons vliegtuig verlaat aankwam gaan we direct door naar het interpretation center waar Jonathan uitleg geeft over het ontstaan van de eilanden (elk eiland is vulkanisch). De leeftijd van de eilanden (het oudste is Isla Española met 4,5 miljoen jaar en het jongste is Isla Fernandina). De Galapagos eilanden hebben de meeste gelijkenis is met Hawaii, maar Hawaii is 22 miljoen jaar oud. Hij vertelt dat de eilanden elk jaar 7-10 centimeter naar het vaste land van Ecuador schuiven, vanwege het verschuiven van de platen. Doordat de Galapagos op de grens van twee platen ligt ontstaan door dit schuiven onderzeese vulkaanuitbarstingen wat eilanden toch gevolg heeft. Ook schuift de plaat waar de Galapagos op liggen onder de plaat van Zuid Amerika waardoor de eilanden langzaam dalen. Op dit moment bestaat de Galapagos archipel uit 14 eilanden. Ook is er informatie wat betreft tourisme op de eilanden die elk jaar maar toeneemt. Op dit moment varen er 84 boten met 10 – 96 personen aan boor rond de Galapagos. Volgend jaar zal de entrance fee van de Galapagos verdubbelen en het jaar erna mogen er alleen nog maar kleine (luxueuse) jachten tot 16 personen rond de eilanden varen. Ik ben op een goed moment gekomen! Na het orientatiecentrum gaan we naar de catamaran en wordt de indeling bekend gemaakt. Ik deel mijn kamer met Angela en de kamer bestaat uit een klein tweepersoonsbed, wat kasten en als enige van alle vertrekken een volwaardige douche. Na de lunch gaan we met een busje naar Laguna El Junco. Een krater van een passieve vulkaan op 750 meter hoogte waar een zoet water meer in is ontstaan. Ooit hebben ze hier Trout in willen kweken, maar dit bleek veel schade aan te richten aan de flora in het meer. Aangezien we in eerste instantie de duikequipment op de boot te duur vonden gaan we in het centrum op zoek naar een betere deal. Alles is echter gesloten en degene die open is zegt dat $40 voor een week een goede prijs is. In de haven zien we de eerste zeeleeuwen en pelikanen al luieren zonder enige angst voor mensen. Ik koop wat kaarten die ik later op Postofficebay kan posten, een fles cola en rum en een pet. Om 19.00 uur kijgen we ons diner aan boord en al snel val ik op het “zonnedek” in slaap. Op het moment dat ik wakker wordt is iedereen al naar hun cabine vertrokken behalve Angele die op het punt staat naar bed te gaan. Om 1.30 uur schrik ik hier wakker wanneer ik een dikke lading zeewater over me heen krijg! Ik knal met mijn kop tegen het dak en controleer het raam. Die lijkt echter dicht, maar 10 minuten later krijg ik een nog grotere lading over me heen en ben ik en het bed volledig doorweekt. Het raam bleek toch nog niet goed gesloten en in de cabine is het daarnaast benauwd en stinkt het naar benzine. Terwijl de boot heen en weer schudt vanwege de golven voel ik me niet goed en ga in mijn natte boxers het dek op voor wat frisse lucht. Op het dek zit Courtney al een frisse neus te halen. Ik vraag aan de bemanning om een deken en ga slapen op de bank. Bovendeks is het een stuk beter dan beneden: frisse lucht en minder benzinegeur en je kan genieten van een geweldige sterrenhemel. Wanneer de zon opkomt word ik wakker en blijken vannacht ook Angela en Monique ziek hun plaats buiten te hebben opgezocht. Courtney en Monique hebben daarnaast hun diner van gisteren ook teruggegeven…