• – Mijn PADI open water certificaat voor zelfstandig scubadiven!
• – Voor een laatste maal herenigd met mijn favoriete reisgezelschap.

28-7 Dik twee uur later dan gepland kom ik aan in Santa Marta, omdat de bus om 2.00 uur  ´s nachts kapot was gegaan. Daarna moesten we overstappen in een bus die niet direct naar Santa Marta ging, maar eerst naar Barranquilla ging. Ik heb dus al even van de Caribische kust mogen genieten voor ik aankom in Santa Marta. Als ik de terminal uitloop zie ik een gringo uit een auto stoppen en vraag hem of hij in Taganga is geweest en misschien wat meer info heeft. Er zijn bussen, maar de 55 jarige hippie die hem heeft gebracht wil mij wel – kostenloos – naar Taganga brengen. Hij is eigenaar van wat “cabanas” en als ik interesse heb dan ben ik meer dan welkom. In Taganga zoek ik het eerst het hostel van mijn twee Engelse vriendinnen (Jo en Alex, Joehoee!!) en wanneer ik die niet kan vinden ga ik naar Cactus. De cabinas van mijn chauffeur liggen op een perfecte lokatie, twee minuten van het strand en uitkijkend over de baai. Nadat Periena (de aantrekkelijke 26 jarige tweelingzus van de vrouw van de eigenaar) mij degene aanbiedt met de mooiste view en bereidt is mijn was te doen ben ik verkocht. Hierna loop ik Aquantis binnen en bespreek ik de mogelijkheden van de PADI-open water course. Dit is waarschijnlijk de goedkoopste manier om je open water certificaat te behalen (540.000 pesos). Ik ga akkoord en zal binnen vier dagen worden klaargestoomd om zelfstandig te gaan scubadiven! Op het strand eet ik een lunch en zie Jo het strand oplopen. Na de lunch besluip ik mijn prooi en daar blijkt ze daar samen te zijn met Jack en Charlie (Cali). Een groot wederziens! Later komt ook Alex het strand op en is ons trio compleet! Om 17.00 uur is het tijd voor het begin van de course en lig ik in de hangmat naar de instructievideo te kijken over scubadiven. De dvd is echter zo saai dat ik tijdens de video even een paar minuten in dromenland ben… ´s Avonds zit ik samen met Jo, Alex en een Portugese jongen (Fransisco) op het terras tot 0.30 uur en ga daarna naar mijn cabine.

29-7 Vanochtend wordt ik om 7.50 uur wakker en om 8.00 uur moet ik bij de duikschool zijn. Zonder al teveel te haasten loop ik naar buiten waar het al flink heet is. Op de duikschool is het na een kop koffie tijd om de les voor te bereiden wat we later in het water doen. De eigenaar van de school (Johan) komt uit Belgie en dus krijg ik gedeeltelijk Hollandse les. Daarnaast bepraten we wat de problemen om een bedrijf te hebben langs de Carbische kust. Hij vertelt dat hij in Belgie anti-racist was, maar vanwege al de problemen hier ietwat een racist is geworden. Het wordt duidelijk dat het lastig is om als westerling in deze cultuur plaats te nemen. Na de voorbereiding gaan we naar het strand en doen we een bodycheck (BWRAF of om te onthouden Johans ezelsbrug: Bogota Women really Are Fantastic of British Women Really Are Fat) en daarna moet ik op drie meter diepte de oefeningen nadoen. Ik moet onder andere de regulator uit mijn mond halen, loslaten en terugvinden terwijl ik blijf uitademen, moet ik mijn duikbril één minuut afdoen en weer op doen, handgebaren en dergelijke meer. Het is best raar om voor het eerst onder water te zijn en toch te blijven ademen en rustig te blijven ondanks dat je niet kan ademen. Het gaat echter allemaal goed en anderhalf uur later ben ik terug op de school en krijg ik een boek wat ik door moet nemen en later een test over moet maken. Terug in de cabine begint het keihard te regenen en onweren en gaat de elektriciteit – wat later blijkt in het hele dorp – uit. De cabine is als een sauna zonder ventilator! In haar witte hempje, kletsnat geregend (you know what that means…) komt Periena mijn vragen of ik mijn hangmat kan verwijderen en raam kan sluiten. Met een grote grijns stem ik toe! Nadat het gestopt is loop ik wat over het strand (waar ik samen met de Engelse knapen een shrimpcocktail eet) en door het plaatsje (waar, heel jammer, volop Isrealische hostels, restaurants en reisbureaus zich hebben gevestigd). Wanneer ik terug ben in de cabine neem ik het eerste hoofdstuk van mijn boek door en ga daarna naar het hostel van Jo en Alex die naar de cabine zouden komen. Ze zijn al vertrokken en, wat later blijkt, konden de ingang van Cactus niet vinden. Ik ga wat eten en daar komen twee Engelse jongen bijzitten die ik laatste keer in Baños heb gezien, Fransisco (die ook duikt bij Aquantis) en nog een andere jongen. Om 22.00 uur kijk ik nog bij het hostel en wanneer ik zie dat de dames nog niet terug zijn gekomen ga ik vroeg naar bed in mijn cabine.

30-7 Wederom om 8.00 uur moet ik bij de duikschool zijn en ga vandaag voor de eerste keer echt duiken op 12 meter diepte. Samen met een Spaanse meid (mijn buddy: Maria Teresa) en Johan gaan we rustig door het water. We zien kreeften, baracudas en andere kleinere vissen… en merk hoe verwend ik ben geworden qua natuurleven na de Galapagos! Na de eerste duik hebben we een kleine lunch op een verlaten strandje en gaan daarna voor een tweede keer. Nu doen we eerst wat herhalingsoefeningen en gaan daarna verder met duiken langs een grote rots. met de boot gaan we terug naar de duikschool en dan ga ik snel door naar de cabine, aangezien ik bij terugkomst zag dat de deuren open stonden. Het blijkt dat mijn cabine is schoongemaakt en mijn kleren zijn teruggebracht en gelukkig niks weg! Op het strand neem ik mijn zoveelste “jugo” en kom Jo tegen. We maken een nieuwe afspraak voor vanavond en ga daarna eindelijk goed lunchen. Mijn buik voelt namelijk wat raar na het duiken. Na een pannenkoek is het tijd om te studeren en terwijl ik over het strand loop zie kom ik “even” bij Jo zitten wat uiteindelijk de hele middag duurt. In het water spelende besluiten we de ezelsbruggetjes van Johan te combineren en te veranderen in British Women Really Are Fantastic. Rond 19.30 uur ga ik terug naar mijn cabine en na een douche ben ik klaar voor onze volgende laatste avond in Zuid Amerika en gaan we samen met Fransisco naar Santa Marta om te eten (mijn geld is op en er is geen automaat in Taganga). Na het eten gaan we terug naar Taganga en drinken we een cocktail (ter gelegenheid van Jan zijn verjaardag) in een plaatselijke bar. De dames gaan daarna naar een disco, maar ik ben om 1.00 uur kapot en moet er morgen weer vroeg uit.

31-7 Vandaag straten de lessen wederom om 8.00 uur, maar in plaats van Johan is Junani onze instructeur. We doen tijdens de eerste les wat Buyoncy oefeningen en duiken daarna tot 18 meter diepte. We zien zeepaardjes, Dorie (Finding Nemo) en andere. Het duiken verloopt allemaal zonder problemen en na een lunch duiken we wederom het water in en doen we wat oefeningen met behulp van een kompas. Wederom vinden ik en Maria Teresa Junani en duiken daarna tot 50 bar en dat is alweer de laatste duik. Ik bepraat met Johan de mogelijkheden om een advanced course te doen, maar dan moet ik wel eerst mijn test hebben gedaan. Aangezien Jo en Alex vanochtend zijn vertrokken zal ik vanmidag mijn proberen op te sluiten in mijn cabine. Om 20.00 uur heb ik echter mijn boek nog niet uit en dus ga ik naar Johan toe en zeg dat ik hopelijk snel terug zal komen naar Colombia voor aanvullende cursussen en dat ik morgen de test zal maken. Ik eet in een pizzaria en wanneer ik terug ben in de cabine ben ik doodop en om 22.30 uur lig ik te slapen.

1-8 Om 8.00 uur ben ik wakker en lees ik mijn laatste twee hoofstukken van het boek terwijl ik in de zon lig te genieten van het uitzicht. Om 12.00 uur heb ik het boek uit en de vragen beantwoord en loop ik wat over het strand, praat ik met de Duitse tourist met wie ik elke dag even in gesprek ben, drink ik een jugo bij dezelfde man op het strand en lunch ik in hetzelfde restaurant waar ik de laatse drie dagen lunch. Het is duidelijk tijd om te vertrekken, maar eerst moet ik mijn test met 75% goed passeren. Dus ´s avonds ga ik tot 20.00 uur mijn boek doornemen en dan is het tijd voor een examen. Zelfs reizen gaat niet voorbij zonder een examen! Eerst kijken we mijn vragen na in het boek, dan een pre test en dan de final test. Het is een eitje en met 94% slaag ik. In het centrum drink ik wat met de Periena, eigenaar van hostel en anderen op straat terwijl haar kinderen doodmoe in ieders armen vallen. Wanneer ze vertrekken ga ik ook richting mijn cabine.

2-8 Vanochtend is het tijd om mijn papieren op te halen bij Johan en drink ik een kopje koffie. Ook een andere Nederlandse jongen (Marcel) die ik al vaker ben tegen gekomen tijdens het reizen doet een cursus bij Johan. Ik neem afscheid van Johan en hij verteld me dat hij erg positief is over mijn duikskills. Ik heb er ook van genoten en hopelijk kan ik snel mijn expertise uitbreiden op een volgende cursus! Terwijl ik een ontbijtje probeer te scoren kom ik Periena tegen en neem nog even afscheid voor ik echt vertrek. Terwijl ik erna geniet van een omelet blijkt dat de peper vol zit met insecten die ik tijdens de eerste twee boterhammen niet heb gezien. Wanneer ik het aankaart zegt de dame dat ik nu twee keer zoveel moet betalen, omdat het een vleesomelet is geworden. Ja, er zijn geen problemen in Taganga en twee dozijn aan insecten moet mijn maag ondertussen wel aankunnen. Na ontbijt check ik uit en vertrek naar…