• Hanging out with Norelis, Samuel en Moises
• Jeep Safari over het eiland
• Isla de Coche

19-05-13

Ondanks dat ik gisteren aankondigde dat ik naar Colombia zou gaan, heb ik na een na nachtje peinzen toch besloten om naar het Oosten te gaan. Dit is het perfecte leventje als je het mij vraagt: je weet niet waar je morgen staat! Er waren een paar reden om langer in Venezuela te blijven: teveel dollars, vriendjes in Choroni en het belangrijkste dag er hier nog veel te veel is in Venezuela! Andere redenen waren het goedkope ticket (650 BOV) en mijn date van vanavond met Ivon, een nationale TV en radio presentatrice. Ik bespreek met Nasim mijn plannen en bel met Zamira. Nadat Nasim de shop heeft gesloten halen we Cibel en Paula op en gaan we naar het vliegveld. Aangezien ik mijn ticket cash wil betalen moet ik naar het vliegveld toe. Nadat we naar de vliegtuigen hebben gekeken gaan we nog langs familie van Cibel en om 18:00 uur ben ik bij het hotel. Precies op tijd voor Ivon, want die rijdt 5 minuten later voor. Ik wil niet opscheppen, maar ze doet me vandaag beetje denken aan Yolanthe. Ze wil nog wel even langs huis zegt ze om haar hoogste hakken aan te trekken! 🙂

Daarna gaan we samen sushi eten, drinken we een biertje in Caribe en wagen we een dansje op het balkon. Om 22:00 uur zijn we alweer thuis, want Ivon moet morgen om 5:00 uur alweer op.  Ik zelf ook om 6:30 uur. Het was erg gezellig vanavond en als ze veilig thuis is stuurt ze me nog een aantal lieve berichtjes.

20-05-13
Vandaag dus vroeg op, want ik heb om 8:00 uur met Marcos afgesproken. Hij brengt me, nadat we even bij zijn vrouw langs gaan, vandaag naar het vliegveld. Het vertelt me over zijn reizen in Venezuela en meer over hoe het een en ander hier werkt. Het is een erg aardige kerel en ook als ik ben aangekomen op Isla Margarita stuurt hij nog enthousiaste berichten die veelal beginnen met “Epaleee mi pana / primo” etc. Tijdens de vlucht ontmoet ik een vrouw uit Portugal en we spreken over de bezienswaardigheden op Isla Margarita, hoe zij er verzeild is geraakt en de voordelen van het hebben van 2 paspoorten. Ook zij verteld me over de hoe snel Venezuela achteruit gaat. Toerisme op Isla Margarita is ook sterk afgenomen, mede vanwege de verslechterende veiligheid van toeristen. Mogelijk met de huidige prijzen zal Venezuela weer backpackers trekken, maar dan neem je wel een aantal risico’s op de koop toe. Op dezelfde wijze als dat Colombia de afgelopen 10 jaar is verbeterd, gaat Venezuela achteruit. Erg spijtig, want alle mensen die ik hier leer kennen zijn zo vriendelijk en gastvrij! Wel moet de bevolking hier nog worden opgevoed, want het is doodnormaal om plastic op de grond / uit de bus te gooien. Tevens is het gros van het wagenpark heel oud, maar dat boeit niemand met de huidige benzineprijzen. Het land mag bijna van geluk spreken dat het gros van de bevolking geen auto kan permitteren.

Net voordat ik het vliegtuig instapte heb ik Norelis een berichtje gestuurd dat ik een uur later op haar eiland zal staan. Norelis heb ik 2 jaar geleden leren kennen in Choroni en heeft herhaaldelijk gezegd dat ik haar eiland moest komen bezoeken. Als ik ben ingecheckt in het hotel in Porlamar en van het wifi netwerk gebruik kan maken, lees is haar reactie in de trant van “mi casa tu casa”. Ik spreek ’s middags met haar af en kletsen we bij. We lopen samen naar Plaza Bolivar en koop daar een SIM kaart. Voor BOV 250 een maand lang 240 minuten, 500 MB en 1200 sms. Tevens handiger om in contact te blijven met Norelis, want morgen zal ik daar intrekken. ’s Avonds eet ik bij een pizzeria die toevallig door een Hollander gerund word. Hij heeft hier twee banen en heeft in Nederland een uitkering omdat hij arbeidsongeschikt is… Ik kijk een filmpje en ga daarna slapen.

21-05-13
Vandaag tref ik Norelis om 10:30 uur in het hotel en gaan we samen naar Valle Verde. Ik drop mijn spul en ontmoet haar 2 kids. Eerst de jongste, Moises (6 jaar). Een spontane knul die al snel bij je op schoot gaat zitten, mijn backpack probeert te tillen en rondloopt op mijn laarzen. Later komt Samuel (11 jaar) ook binnen. Hij is een zichtbaar rustigere jongen. De kids doen met een beetje denken aan Niels en mijzelf. Moises is erg druk en molt van alles, terwijl Samuel rustig blijf ondanks dat het (ook) zijn spullen zijn die gemold worden.

We eten ’s middags arepas van de P.A.N. die Norelis gisteren slim had verstopt. De overheid heeft hier voor basisproducten, zoals arena P.A.N.,  een vaste prijs vastgesteld (i.c BOV 10). Als gevolg hiervan kan het zo maar weken niet voorradig zijn. Op het moment dat het er is, staan er lange rijen in de supermarkt en is het veelal direct weer uitverkocht. Op straat wordt de PAN vervolgens doorverkocht voor BOV 25.

Na het eten ga ik met een taxi naar Playa El Yaque. Het is duidelijk laagseizoen hier, want het lijkt uitgestorven. Het strand is bekend vanwege het kiten en golfsurfen. Ook vandaag zijn er zo’n 20 man bezig. Na een paar uurtjes op het strand drink ik een paar biertjes en bel ik de taxichauffeur. Die komt vervolgens een uur later dan afgesproken… Thuis krijgt ik het grootste bord in het huis, vol met pasta. We spelen nog wat met de Wii voordat ik uitgeput naar bed ga.

22-05-13
Gisteravond vertelde Norelis over een jeep safari over het eiland. Persoonlijk ben ik nooit zo weg van georganiseerde tours, maar deze tour brengt je in een dag over het hele eiland en is goedkoper dan een independent trip naar één van de bestemmingen. Om 7:45 uur word ik door “klinkt als Evert” opgehaald. Een leuke kerel die ooit ook even in Nederland heeft gewoond. We halen een groep Argentijnen op die hier in een resort verblijven. De eerste bestemming is een fort in de buurt van Asuncion, de hoofdstad van Isla Margarita. Na de bezichtiging staan ze klaar met bier en rum, zoals na elke stop die hierna zal volgen. We zijn met bijna 10 jeeps en bijna alle passagiers hebben een bandje om van hun resort. Na het fort gaan er door naar de Virgen de la Valle en eren we de plaatselijke maagd. In september zal ze 100 jaar geleden zijn geboren en zal er een maand lang feest gevierd worden op het eiland. Rond de kerk zijn allemaal stands die beeldjes enzo verkopen. Ik koop een bieropener voor Norelis. Hierna gaan we door naar Parque Nacional de la Restinga. Een park met bomen die in het zoute water staan met mooie kanaaltjes die allemaal een naam hebben in de trant van “Canal del amor, de beso, el encanto” etc. De Argentijnse dames van 45+ kunnen niet voldoende foto’s van zichzelf er in maken. Daarna is tijd voor bier en stuk offroad crossen. De trip wordt vastgelegd door een cameraman en iedereen schreeuwt als ze in beeld zijn. Ik wil de DVD niet bederven en schreeuw af en toe wat Nederlands in de camera. Daarna lunchen en naar Playa Punta Arena. Ik ontsnap even van de groep en loop naar het vissersdorpje dat we eerder zijn gepasseerd. De tour gaat verder via het Noorden, zodat we een mooi achtje rijden. We sluiten af bij Cerro El Copey. Op de terugweg babbelen Evert en ik nog een eind weg. En ondanks dat hij beetje geïrriteerd is over zijn tip van ongeveer 6 euro die hij heeft gekregen van de 8 Argentijnen, stopt hij op de terugweg bij elke buurtsuper voor een biertje. En trakteert mij ook. Als ik uitstap geef ik hem een bedrag bijna gelijk aan dat hij van de 8 Argentijnen heeft gekregen. Fue un placer conocerle!

Rond 18:30 uur ben ik weer thuis en eten we pannenkoeken. Wat me hier nog elke dag verbaast is hoe snel het hier donker is. Om 17:00 is er nog volop zon, om 19:00 uur kan het voor hetzelfde geldt 0:00 uur zijn. Ik ben veelal om 19:00 uur uitgeput als well.

23-05-13
Vandaag moet Norelis met Moises naar de nieuwe school van Moises voor een kennismakingsgesprek. We gaan met z’n drieën naar Porlamar waar ik een taxi pak naar Playa Guacuco. Het is hier uitgestorven, zoals alles stranden die ik bezoek. Duidelijk laagseizoen!! Er lopen 3 verkopers en er zijn 10 badgasten. Er staat volop zon en ik zwem wat en lig te bakken. Om 13:30 uur ga ik weer richting Porlamar en trakteer ik Norelis, Samuel en Moises op een etentje in Punto Criollo. Hier serveren ze goedkope plaatselijke gerechten. Ik eet eerst een Foforera en daarna een Pabellon Criollo, terwijl Moises een puinhoop maakt van zijn pasta met zeevruchten! 🙂 Het blijft een mannetje en vraagt de ober om een whiskey. Ook Samuel komt bij vlagen erg scherp uit de hoek.

Na het eten gaan de jongens naar de kapper en lopen Norelis en ik door de centro commercial. Op het eiland zijn een aantal van dit soort shopping halls, die ik in Nederland zelfs niet ken. Ze staan in scherp contrast met andere buurten en zijn ’s avonds een plaats voor jongens en meisjes tussen de 12-16 om veilig buiten huis af te spreken. De prijzen in de shoppings malls zijn overigens gelijk aan die in Nederland (omgerekend tegen straatkoers en afwezigheid van BTW op Margarita). Norelis verteld me dat de prijzen van de – veelal buitenlandse producten/bedrijven – zijn verdubbeld afgelopen maanden. Als de jongens klaar zijn treffen we het zusje van Norelis, Susana, terwijl Moises de shopping mall gebruikt als athletiekruimte. Hierna gaan we huiswaarts.

24-05-13
Terwijl ik nog lekker met mijn boxershort in de bank zit – ja, ik voel me al helemaal thuis hier – komt een vriendin van Norelis, Yenmar, binnen lopen. Ze zal dit weekend ook bij Norelis verblijven om even te relaxen en wat dingen te kopen die hier wat voordeliger zijn dan in Caracas.  Vandaag zijn de jongens ook “vrij” en we gaan met z’n allen naar Playa Parguitto. Op dit strand zijn vele nesten van schildpadden die zijn afgezet door middel van netten. Tevens kent Norelis Vincente, een kerel die heel basic op het strand woont. Hij verdient wat geld door het verkopen van “granola” en het geven van surfles. De volgende keer dat we er komen gaan we er overnachten in hangmatten zegt Norelis. De jongens lenen ondertussen een surfplank van Vincente. Als de zon ondergaat lopen wij onder de gloed van de volle maan over Playa Aqua. Het meest populaire strand van Isla Margarita.

25-05-13
Eigenlijk was mijn plan vandaag om door te reizen, maar ik moet nog even wachten tot ik zeker weet dat de overboeking goed is gegaan. Tevens wil ik de bestemming van vandaag ook niet missen: Isla de Coche. Met een lancha gaan we die kant op en daar treffen we ook Susanna weer. Ze is vandaag met haar man, Maria Christina (!!), aan het werk. Tevens is er een triatlon in de brandende zon aan de gang. Ik moet wat oppassen met de zon vandaag, want ben gisteren licht verbrand. Ik zit vandaag dus vooral in de schaduw. We lopen wat over het strand en eten een schaal pepitonas, die een sterke gelijkenis hebben met wat anders. Ze vragen met dan ook vol spanning waar ik het op vind lijken! Ik zeg dat ik ze nog nooit op den schaal heb zien liggen en ook nog niet eerder heb gevonden met / biertjes voor 30 BOV (één euro!!). Er wordt hard gelachen. Tevens geven ze me een tripa e’ peria en oester. Nadat we hebben gegeten gaan we naar de zoutvlakte, een fantastische plek waar verder niemand is. De dames gaan helemaal los met het maken van foto’s. Norelis kent hier zo’n beetje iedereen die hier op het stand werkt. Onder meer Alen Mujica, de vader van Justin Mujica (Europees Surf kampioen). Een hele relaxte kerel waarmee ik een tijdlang sta te ouwehoeren voordat we met hen mee gaan in de catamaran, terug naar Isla Margarita. Ik krijg de beste plek van de boot: helemaal voorop waarbij je bij elke diepe golf je kletsnat wordt geslagen. ’s Avonds gaan de mannen met Susanna mee en spreken wij af met een vriend van Yenmar. Helaas gaan vanavond de voetjes niet van de vloer. De echte rumba laat nog even op zich wachten.

26-05-13
Ondanks de belofte aan haar vriend, besluit Yenmar vandaag toch te vertrekken. Vandaag is evenwel een regenachtige dag en Norelis en ik gaan rond 13:00 uur het huis uit om de kids op te halen. We eten wat bij de Mac en als Moises zijn zin niet krijgt blijft hij een uur lang in een huilbui. Norelis is logischerwijs zichtbaar geïrriteerd. Eenmaal thuis gekomen maakt Norelis er letterlijk korte metten mee. Laten we het een Latijns Amerikaans intermezzo noemen dat Moises niet snel gaat vergeten…

27-05-13
Als ik wakker word is de overboeking gelukt, maar ik blijf toch nog een laatste dag. Vandaag is Norelis vrij en gaan we samen met Susana naar Playa el Caribe. Naast ons is er wederom bijna niemand, het is weer het perfecte moment voor een fotoshoot en de dames gaan er weer helemaal in op. Fotootje zus en fotootje zo. Het resultaat mag er zijn, want de dames vinden alle foto’s “arrechisimo”!! Na de fotoshoot ontmoeten we de plaatselijke medicijnman die massages geeft. Ik trakteer ons drieën op een massage. Wanneer we allemaal helemaal relaxt zijn gaan we een biertje drinken en gaan we huiswaarts. Ik neem afscheid van Susana op het busstation. Thuis halen we Moises op en serveert Norelis een heerlijke “Pabellon Criollo with a twist”. Ik zet alle foto’s op haar pc en begin te schrijven over afgelopen week. Het was een vakantie op zichzelf en maakt tevens de hartelijk- en gastvrijheid weer van de Venezuelaan (en in het bijzonder Norelis). Ken je iemand die je een week in huis uitnodigt nadat je degene 2 jaar geleden hebt ontmoet?

Querido Norelis, Samuel y Moises, lo siento que no puedo escribir todo en Español, pero quiero decir MUUUUUCHAS GRACIAASS!  Te mando un beso fuerte, te extraño y espero hasta pronto!! OÍSTE?? 🙂
Bas AKA Papachito!!