• – Wezen paardrijden in San Agustín.
  
• – Naar “Parque Provincial Ischigualasto / Valle de la Luna”.
• – Naar “Parque Nacional Talampaya”.

6-5 Aangezien de parken die we willen bezoeken nog zo´n 280 kilometer van San Juan vandaan liggen hebben we besloten naar het meest dichtbijzijnde plaatsje te gaan, San Agustín de Valle Fértil. We vertrekken om ongeveer acht uur en als we aankomen staat er iemand met een bord “Alexandria (x2)” van iemand die zich voordoet van het hostel. Als we besluiten de pickup service te nemen naar het hostel komen er nog drie andere Argentijnen aan en een blonde vrouw. Het voelt allemaal wat raar en ik vraag (terwijl we al rijden) naar – de reeds bekende – prijzen en dat blijkt allemaal wel te kloppen. Niet veel later zijn we echt gerustgesteld: we zijn namelijk bij het hostel. Jo is een beetje ziek van het busvoer en gaat direct naar bed terwijl Alex en ik tijdens een biertje onze dagen hier plannen en gaan erna naar bed.

7-5 Om Jo uit te laten zieken gaan Alex en ik vanochtend samen paardrijden door de omgeving van San Agustín. Het gaat allemaal lekker en na een verloop van tijd stappen we af en moeten we lopend langs het water. Mijn paard zet een stap verkeerd en lijkt naar achteren te glijden waar Alex even van schrikt aangezien zijn achter het paard loopt. Als we op een recht stuk lopen gaat mijn paard in galop (mijn tweede keer op een paard in nu al in galop!). Eerst even spannend, maar erna voelt het relaxter dan draf. Wanneer ik bij een derde keer weer in galop ga, wil het paard van Alex ook… Die is echter een stuk sneller en die sprint ervandoor terwijl Alex loopt te gillen. Gelukkig gaat het allemaal goed en is Alex snel van de schrik bekomen. We lopen door een vallei waar we omhoog klimmen naar een mooi uitzichtpunt en waar we wat mate nuttigen terwijl we genieten van het uitzicht. Als we weer omlaag zijn geklommen gaan we we naar een andere plek. Terwijl we weer in galop gaan verlies ik alle kleden. Nadat het vast is gezet gaan we verder en klimmen naar een plek waar indianen een soort map hebben getekend in de bergen. De terugweg hebben de paarden er weer zin in en vliegt Alex weer gillend weg, dit keer wordt ze echter wel gelanceerd (gelukkig zonder verdere gevolgen en lachen we er allemaal hard om). Alex switched van paard en gaan we terug! Hier wacht het vervoer al op ons voor de volgende trip. Jo is al opgepikt en ook een Australische jongen (Don) – die ik al kort had gesproken in San Juan – gaat mee. We rijden een kleine 100 kilometer en komen dan aan bij het UNESO “Parque Provincial Ischigualasto / Valle de la Luna”. Hier stapt een ranger in de wagen terwijl we door het park rijden en genieten van een park met een omgeving van allemaal verschillende kleuren. De kleuren hebben allemaal een verschillend tijdperk tot 250 miljoen jaren terug. Ook zijn er in dit park verschillende dinosaurus fossielen gevonden, die zijn versteend bij de vorming van het Andes-gebergte. We stoppen op verschillende plaatsen, oa de Valle Pintado waar de verschillende kleuren duidelijkst naar voren komen en erna bij “Cancha de Bogas” begeef je je op de maan en heeft de natuur op bepaalde plekken van mineralen in de grond, wind en dergelijke perfecte ballen gemaakt (bijna niet voor te stellen). Als we bij “Hongo” aankomen zijn er een stel hippies die in een kring de grond bedanken en vragen hen sterkte ed te geven. Terwijl ze proberen de toon te vinden die de kristallen vasen maken heeft één niet de juiste toon te pakken waardoor Alex en Jo in de lach schieten en ze van één van de hippies een blik krijgt die kan doden… Daarna lopen we door een klein museum en gaan naar het hostel en blijkt Alex haar portomonnee kwijt te zijn. Ik ga samen met haar proberen het terug te krijgen, maar dat is in Argentinie een verloren zaak. Gelukkig heeft ze nog een andere bankpas en zat haar paspoort niet in de portemonnee. Na een tijd balen zet ze zich erover heen en maak ik voor ons vieren een gezonde maaltijd.

8-5 Om 7.00 uur staat de wekker, maak ik de lunch voor vanmiddag en pak ik mijn tas weer in. 8.00 uur staat het transport klaar voor het tweede Nationale UNESCO park, namelijk “Parque Nacional Talampaya” (ongeveer 200 kilometer van San Agustín). Hier huren we met z´n vieren mountainbikes en fietsen we – samen met een ranger – tussen de bergen door waar miljoenen jaren geleden een rivier tussendoor heeft gestroomd (waarvan de zoutresten nog zijn te vinden). Het lijkt enigszins op de Rocky Mountains waar je tussendoor fietst. Het begin van de tour laat een aantal tekeningen zien op de bergen die tot ongeveer 1500 jaar oud zijn. In het midden van de doorgang is een (natuurlijke) dorre botanische tuin en erachter een plek waar je je echo duidelijk hoort weerklinken en wij met z´n vieren wat staan te schreeuwen :-). Aan de andere kant van de doorgang is een gedeelte waar de bergen in gotische punten zijn veranderd en waar wij gaan lunchen. Als de tour is afgelopen wachten we tot 16.00 uur op de bus en vertrekken we naar Al Rioja. Don en ik nemen (na wikken en wegen om niet met hun mee te gaan) afscheid van Alex en Jo, want zij gaan direct door naar Salta en Don en ik nemen om 23.45 uur de nachtbus naar mijn volgende bestemming…