• – Vaarwel Bolivia, Welkom Peru.
• – Overnachten in een soort wigwam op een drijvend eiland in het Titicacameer.
• – Genieten op Isla Taquile.

4-6 Om 7.00 uur sta ik op en na het ontbijt regelen Thomas en ik onze bus die om 9.00 uur vertrekt naar Puno. Mijn voet voelt nog steeds raar en ik moet voorzichtig lopen. Voor vertrek lopen we nog snel naar het plein waar een grote cathedraal is te bewonderen. Vanaf Cobacabana is het maar ongeveer 15 minuten voordat we bij de grensovergang zijn tussen Bolivia en Peru. Ik heb een goede tijd gehad in Bolivia, maar voor mijn gevoel is dit voor een groot gedeelte doordat alles zo goedkoop is en je je als tourist hier veel kan veroorloven. Ontbijt, lunch en diner in een goed restaurant en daarbij kan je ook nog slapen in een hotel. De mensen staan duidelijk verder van je af en datzelfde geldt ook voor hen zodat communicatie met de plaatselijke bevolking moeilijker is (hoe goed je spaans ook is). Wel heeft Bolivia een grote verscheidenheid aan natuur en culturen en is het zeker de moeite waard om dit land te bezoeken!

Ondertussen ben ik aangekomen in Peru waar we in de bus aangesproken worden door iemand die tours slijt aan touristen naar Las Islas Flotantes de los Uros. Het klinkt allemaal net wat te goed en te goedkoop wat hij verkoopt en voordat we akkoord gaan om de tour door hem te laten organiseren regelen we een gratis rit naar het centrum waar we eerst nog verder informeren. Rondvragend voor eenzelfde tour blñijkt hij het voordeligste te zijn, maar het duurdere Always geeft ons beide een beter gevoel en gaan daar op af. om 15.30 uur worden we opgehaald en gaan we met een boot naar Las Islas Flotantes de los Uros in het Titicacameer. De boot zit weer vol met Israeliers die geen respect weten te tonen voor de uitleg die over de eilanden wordt gegeven. De eilanden bestaan eerst uit één meter aan riet en daaronder één meter aan een soort turf. Daarmnee drijft het eiland in het onegeveer 15 meter diepe gedeelte van het Titicacameer (wat tussen de 2 en 200 meter diep is). De eilanden die wij bezoeken bestaand uit ongeveer 40 eilanden en is voornamelijk gericht op tourisme. Ze verkopen hier allemaal – zogenaamd – eigen gemaakte spullen. Op het tweede eiland wat we bezoeken zullen Thomas en ik overnachten, terwijl de rest van de tour gelukkig vertrekt. We worden door de 24 jarige Johanna naar onze wigwam gebracht en zodra de touristen weg zijn helpen we haar met haar kraampje af te tuigen en is het eiland totaal “tranquillo”. Johanna verzorgt ´s avonds het eten en na het eten bieden we haar een drankje aan en praten we twee uur lang over het leven op het eiland. Ik denk dat de gezamenlijke leeftijd ervoor zorgt dat van een afstand door een cultuurverschil weinig te merken is. Rond 21.30 uur duiken wij onze wigwam in voor het hier nog kouder wordt.

5-6 Vanochtend wil ik weer genieten van de zonsopkomst, maar doordat ik vergat dat we weer een uur verder van Nederland verwijdert zijn sta ik om 6.20 uur al te kijken in de opgekomen zon. Ondanks dat het wel koud is (er ligt een klein frost-laagje op het riet) is het wel heerlijk om hier te genieten van de rust. Daarbij is het grappig te zien hoe er – tijdens het optuigen van de kraampjes – met de “handgemaakte bootjes en andere spullen wordt omgegaan. Alles wordt gewoon op de grond gegooid! 🙂 Gisterenavond hebben we Johanna gevraagd of we een andere plaatselijke vis (Caldo de Carachi) als ontbijt mogen. Na ontbijt worden we opgepikt door een boot waarmee we naar Isla Taquile gaan. Na 2,5 uur komen we aan en lopen we drie uur over het eiland. Het eiland ruikt heerlijk naar de bloemen en kruiden die hier groeien en de mensen die hier wonen spenderen een groot gedeelte van de dag met het maken van touristische spullen (overal staan mensen te spinnen). In Bolivia was ik al onder de indruk van al de kleine kids en ook hier zien er uit als touristische souvenirs! Ik koop een nieuwe muts die normaal gesproken voor de baas van het eiland is (verteld onze guide me later). Na een lunch met een geweldig uitzicht over het Titicacameer krijgen we uitleg over de verschillende gebruiken. Zo hebben vrouwen die getrouwd zijn één staart en zijn donker gekleed terwijl vrijgezelle vrouwen twee staarten hebben met kleurrijke kleding. De mannen dragen een band met – wanneer de getrouwd zijn – de haren van hun nieuwe vrouw erin verwerkt. Daarbij is de muts voor een deel wit als ze vrijgezel zijn. Zo zijn er nog veel meer gebruiken, maar ik zal het hierbij laten. Ik poseer in de kleren van de baas van het eiland en eet voor de laatste keer trout. De trout is overigens 66 jaar geleden geintroduceerd in het Titicacameer en heeft al 24 van de 29 inheemse vissoorten uitgeroeid (Darwins nightmare in Zuid Amerika?). Na lunch gaan we terug naar Puno waar we worden teruggebracht naar het agentschap waar onze backpacks gelukkig nog zijn! Na het schrijven van deze blog gaan we uit eten en nemen dan de nachtsbus naar…