• – Met een Cessna vliegend over de Nazcalines.
• – Crossen en Sandboardend door de woestijn van Huacachina.

17-6 Om 3.30 uur kom ik al aan in Nazca waar Maribel samen met Juan (dezelfde familie als hostel in Arequipa, Marlon´s travel) in de kou op mij wachten. Samen met hen ga ik naar hun huis omdat ik te cheap ben om een hostel te betalen voor 4 uurtjes (wat je gastvrij noemt!!). Ik mag slapen in de logeerkamer en om 7.00 uur ben ik wakker en rond 8.30 uur vertrekken we naar het vliegveld van Nazca om te genieten van het vliegen in een vier-persoons Cessna (=vliegtuig) over de Nazzca lines. Wachtend tot de lucht opklaart en de eerste groepen Jappen (die dit meestal een jaar vantevoren reserveren) vertrekken bekijk ik een film over het ontstaan en de mogelijke betekenis van de Nazcalines die verscholen zijn in de woestijn op een steenworp afstand van Nazca. Niemand is er zeker van wat de betekenis is van de dik 2000 jaar oude “lines”. Om 11.30 uur stap ik eindelijk in de Cessna samen met piloot Raoul, de Engelse Helen en een fransman. Na ongeveer vijfuten na opstijgen zien we de eerste lijnen al. De lijnen stellen voornamelijk dieren voor: de eerste is een wlavis, daarna een astronaut (en dat 2000 jaar geleden?!), een aap, condor, spin etc. Na 30 minuten vliegen we weer terug en na het landen ben ik blij weer wat frisse lucht te krijgen. Ik ga samen met Maribel terug naar de terminal waar ik een busticket koop voor 13.15 uur, haal mijn backpack op bij hun thuis en ga met de bus erna met de bus naar Ica. In Ica neem ik direct een taxi naar Huacachina waar ik om 15.45 uur aankom en me inschrijf voor de buggy/sandboardtour om 16.00 uur. Met een negen persoonsbuggy crossen we de zandwoestijn over met voor ieder een houten plank om op te sandboarden. Op mijn buik schiet ik de eerste zandheuel af en probeer bij de volgende drie heuvels boardend naar beneden te gaan. Dit is echter met mijn lengte en gewicht niet te doen op het één meter lange board. Boardend alsof het tiefsneeuw is krijg ik wel wat vaart, maar mijn linkerenkel speelt nog steeds parten wanneer ik nog verder achterover wil hellen. Op de weg terug zie ik hoe mooi Huacachina als een oase in de woestijn is gelegen met in het midden een grote vijver (niet vreemd dat deze plaats achter op de 50 Sol staat). Teruggekomen in het hostel probeer ik het zand uit mijn kleren te kloppen en ga erna ergens eten waarna ik samen met een Canadees stel een biertje nadrionk voordat ik vroeg naar bed ga. In eerste instantie wilde ik direct een nachtbus uit nemen, maar besluit één nachtje hier te slapen en morgenvroeg te vertrekken naar…