- – Mancora: strand en drugs
- – 120 minuten in tranen…
20-6 Om 9.00 uur kom ik aan in Mancora waar de busbediende 10 Sol wil hebben voor het kussentje wat ik niet meer heb. Na een discussie betaal ik die dus echt niet en kan op weg naar een hostel nadat ik bij de plaatselijke bakker een ontbijtje heb gefixt. Als ik incheck zie ik dat Liam en Ben hier ook zijn ingechecked. Om 11.00 uur is het tijd om naar het strand te gaan met het boek (Tirza, Arnon Grunberg) wat ik in La Paz geswopped had. Op het strand val ik in slaap voordat ik mij in heb gesmeerd wat mij een gebruikelijke Duitse tourist maakt… Na verloop van tijd komen ook Mike en Liam naar het strand en aan het eind speel ik een spelletje volleybal met Mike en stel Isra´s. Terug in het hostel spring ik in het zwembad om nog even af te koelen voordat ik mij klaar maak voor het restaurant waar we vanavond eten. Samen met Mike, Liam, Ben en aanhang krijgen we een gerecht geserveerd wat in de top5 van Zuid Amerika komt. Daarna ga ik samen met hen naar de hotelkamer van de twee vriendinnen van Mike en Liam waar de gehele groep de lijnen door hun neus laten gaan. Mij niet gezien! Voelt beetje raar om hierbij te zitten, maar gelukkig gaan we al snel het centrum in. Hier hangt in het begin een redelijk leuke sfeer, maar dan blijkt dat (serieus) 90 procent van de gringo´s aan de coke zit en iedere Peruaan die ik spreek coke of weed aan wil smeren en de Peruaanse hier allemaal 20 kilo te zwaar zijn. Voor mij is om 2.30 uur dit sfeertje wel genoeg en ga terug naar het hostel.
21-6 Tja, gisteren lag ik zeker een paar uurtjes te lang (onbeschermd) in de zon en vandaag blijf ik ´s ochtends na het ontbijt maar lekker op het terras zitten van het hostel en lees ik verder in mijn boek. Om 13.00 uur is het tijd om het centrum in te gaan voor een buskaartje te kopen er natuurlijk VOETBAL!! Ik regel in een restaurant dat ze de TV aanzetten met als tegenprestatie dat ik er ga eten en drinken. No problem! De eerste 30 minuten zit ik alleen in het restaurant, maar dan komen er ook Belgen, Spanjaarden etc meekijken. Ook de Colombiaan (die mij 45 minuten eerder “Zuid Amerika´s beste coke of weed” wilde verkopen) komt bij me zitten om Nederland aan te moedigen. Ik hoef niemand te vertellen hoe het afliep en na de wedstrijd delete ik maar mijn optimistische filmpje dat ik had gemaakt voor een triestere. Verslagen loop ik terug naar het hostel en neem plaats op de bank en ga maar verder lezen in mijn boek. Mijn dag is over en om 20.00 uur lig ik al te slapen zonder dat ik avondeten heb gehad.
22-6 Om 6.30 uur ben ik al wakker en blijf nog even lekker in bed liggen met wat muziek. Als ik opsta ga ik wat ontbijten en lees ik mijn boek uit, zodat ik het snel weer kan swoppen voor een minder zwaar (lees dik) boek. Mijn tas begint elke maand zwaarder te worden lijkt het wel, terwijl ik mij zo inhoud met het kopen van souvenirs (maw bijna geen). Rond twaalf uur loop ik het centrum in, zet mijn tas neer bij het busbedrijf en geef mijn laatste Sols uit op de markt en voor een fruitsalade. Als ik om 12.40 uur aankom dien ik nog een uur te wachten totdat de bus er daadwerkelijk ik (Peruaanse tijd). Vanuit Mancora zal ik vertrekken naar Ecuador. Bij de grensovergang krijg ik mijn Salida stempel, maar de Entrada is – tot ieders verbazing – aan de andere kant van het dorp. Hier bekijken we de penaltys van Spanje – Italie en gaan weer verder…